Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2016

Beethoven ~ Moonlight Sonata

Σονάτα του Σεληνόφωτος
Με την ονομασία αυτή είναι γνωστή η Σονάτα για πιάνο αρ. 14 του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν (1770-1827), ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του πιανιστικού ρεπερτορίου.
Ο πλήρης τίτλος του έργου είναι Σονάτα για πιάνο αρ. 14 σε ντο δίεση ελάσσονα, έργο 27/2, και φέρει τον υπότιτλο Quasi una fantasia (Με τον τρόπο της Φαντασίας). H ονομασία Σονάτα του Σεληνόφωτος ή Σονάτα υπό το Σεληνόφως, όπως είναι επίσης γνωστή στα ελληνικά, (Mondscheinensonate στα γερμανικά, Moonlight Sonata στα αγγλικά), οφείλεται στον γερμανό μουσικοκριτικό και ποιητή Λούντβιχ Ρέλσταμπ (1799-1860), ο οποίος το 1832 έγραψε ότι του θύμιζε «το φεγγαρόφωτο που λάμπει πάνω από τη λίμνη της Λουκέρνης»
Το έργο ολοκληρώθηκε το 1801 και δημοσιεύτηκε στις 3 Μαρτίου του 1802. Ο Μπετόβεν το αφιέρωσε σε μια 17χρονη μαθήτριά του, την κοντέσα Τζουλιέτα Γκουϊτσιάρντι (1784-1856), με την οποία ο τριαντάχρονος τότε συνθέτης ήταν ερωτευμένος και η οποία του άλλαξε την «άθλια και μίζερη ζωή», όπως αναφέρει σε μία επιστολή του. Ήταν η περίοδος που ο Μπετόβεν αντιμετώπιζε τα πρώτα προβλήματα με την ακοή του, που θα τον οδηγούσαν αργότερα στην κώφωση. 
Η σκηνή στο βίντεο με τη "σονάτα του σεληνόφωτος" που παραθέτω παρακάτω, είναι από την υπέροχη ταινία " Αθάνατη Αγαπημένη". Βλέπουμε την Giuletta, να κρυφοκοιτάζει τον δάσκαλό της Μπετόβεν,για να δει αν θα μπορεί να παίξει κάτι στο πιάνο,μια και υπήρχαν φήμες πως κάτι συνέβαινε με την ακοή του..
"Immortal Beloved" ....Moonlight Sonata Scene
https://www.youtube.com/watch?v=524VlYD0PVw


Η ταινία έχει σαν θέμα το ερωτικό γράμμα που βρέθηκε μετά τον θάνατο του συνθέτη και απευθύνετε στην "αθάνατη αγαπημένη" του την οποία κάνεις δεν γνώριζε ....
( περισσότερα για την ταινία και το γράμμα διαβάστε εδώ :http://perianem.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html

"Je crois entendre encore" του Georges Bizet

 Ο Rolando Villazon ερμηνεύει την άρια  "Je crois entendre encore"
Από την όπερα"Les pêcheurs de perles"(The Pearl Fishers) του Georges Bizet σε  libretto του Eugène Cormon και του  Michel Carré.

στίχοι:

Νομίζω πως ακούω ακόμη
Κρυμμένη κάτω από τα φοινικόδεντρα
Τη στοργική και δυνατή φωνή της
Σαν ένα τραγούδι άγριων περιστεριών

Νύχτα ξελογιάστρα,
Θεϊκή έκσταση
Γοητευτική ανάμνηση
Τρελή μέθη, γλυκό όνειρο

Στη λάμψη των αστεριών
Νομίζω πως τη βλέπω ακόμη
Nα μισανοίγει τα μακριά πέπλα
Στους χλιαρούς ανέμους της νύχτας

Νύχτα ξελογιάστρα,
Θεϊκή έκσταση
Γοητευτική ανάμνηση
Τρελή μέθη, γλυκό όνειρο

Γοητευτική ανάμνηση !


Ο Μπιζέ συνέθεσε την όπερα  το καλοκαίρι του 1863 και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Λυρικό Θέατρο (Théâtre Lyrique) του Παρισιού, στις 30 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους.
η αφίσα από την πρεμιέρα
1863 


Το κοινό την αγάπησε και παίχτηκε δεκαοχτώ φορές μέχρι το φθινόπωρο του 1863,  επικρίθηκε όμως  από τον τύπο και τους κριτικούς της εποχής, που  αντιμετώπισαν το έργο του Μπιζέ με επιφύλαξη.
Ο ίδιος ο Μπιζέ τη χαρακτήρισε «λαμπρή αποτυχία».
Το έργο βρήκε τον δρόμο του, μετά τη μεγάλη επιτυχία της "Κάρμεν" τη μεγάλη επιτυχία της οποίας δεν πρόλαβε να χαρεί, καθώς έφυγε από τη ζωή λίγο μετά την πρεμιέρα της το 1875, σε νεαρή ηλικία ( 25 Οκτωβρίου 1838 – 3 Ιουνίου 1875)
Στη χώρα μας, οι Αλιείς Μαργαριταριών ανέβηκαν για πρώτη φορά την Πρωταπριλιά του 1973 από την Εθνική Λυρική Σκηνή.